ความเหมือนในความต่าง

จริงอยู่ที่ว่าเวที เอเอฟ (ทรู-เอเอฟ) นั้น เกิดก่อนในฐานะเรียลลิตี้ที่ใช้มาตรฐานของการประกวดร้องเพลงมาแข่งขันออกอากาศทางทีวี โดยให้คนดูร่วมลุ้นด้วยการโหวตผ่านโทรศัพท์มือถือ ประหนึ่งว่า บรรดาคนดูหน้าจอทั้งหลาย มีภารกิจอันใหญ่ยิ่ง ในการเป็นผู้กุมชะตา นักล่าฝัน ทั้งปวงอย่างไรอย่างนั้น



หากมีการสืบสาแหรกนับญาติ บรรดาคนช่างฝันรุ่นที่กําลังเปิดรับสมัคร เพื่อคัดสรรเข้าบ้านเอเอฟ อยู่ในยามนี้ กําลังจะกลายเป็นหนุ่ม-สาว ผู้จะมีสมญานามห้อยท้าย หรือนําหน้า ชื่อเล่น-ชื่อจริงว่า เอเอฟ 6 ไปตลอดชีวิต แต่แม้จะเป็นผู้มาทีหลัง กลับเป็นเวที เดอะ สตาร์ ที่ประสบความสําเร็จอย่างชัดแจ้ง บรรลุตามจุดประสงค์ของการ ล่าฝัน-ปั้นดาวที่เป็นหัวใจของทั้งสองเวที ไม่ได้วัดด้วยกระแสความรักจากบรรดาแฟนคลับเพราะกินกันไม่ลง! แต่วัดด้วยผลงานและความดังของศิษย์จาก 2 สํานัก

หลายคนอาจจะแย้งว่า ในสํามะโนประชากรนักร้องแถวหน้าของเมืองไทยเวลานี้ ก็มีชาวเอเอฟที่ประสบความสําเร็จ ฉายชัดในภาพและบทบาทของนักร้อง ก็ ปองศักดิ์ หรือ อ๊อฟ AF1 นั่นไง ซึ่งก็คงไม่มีใครเถียง แต่หากจะคิดอย่างนั้น ก็ต้องไม่ลืมด้วยว่าสีเสื้อที่อ๊อฟสวมอยู่ตั้งแต่ก้าวออกจากบ้านเอเอฟ จนเป็นนักร้องที่มีเพลงดังมากมาย มิใช่ ทรูแฟนเทเชีย แต่เป็น จีเอ็มเอ็ม-แกรมมี่ ที่นําเขามาเจียระไนเหลี่ยมเงาจนเจิดจรัสในวันนี้

ขณะที่ ปีหลังๆ มานี้ สาวกเอเอฟ ดูจะเทใจเทคะแนนโหวตให้กับ ลูกคนรวยแม้กระทั่งหนุ่มสาวลูกหลาน ตระกูลดังส่วน สาวกเดอะสตาร์ กลับพากันดุ่มเดินสู่หัวใจของ ชาวรากหญ้า มองย้อนกลับไปดูความสําเร็จของ บี้ เดอะสตาร์ 3 ก็จะเห็นภาพเด็กหนุ่มตี๋บ้านๆ (ตี๋ที่ไม่ได้หล่อลากไส้) ผู้ที่ก้าวมาคว้าดาวจากกําลังใจของคนในครอบครัวเล็กๆ ชาวล้านนา รุจเดอะสตาร์ 4 ผู้กําลังทําให้สาวๆ อยากเป็น คนดี-คนเดียว ที่รุจจะรักทั้งประเทศเวลานี้ ก็เป็นเด็กหนุ่มจากขอนแก่น

ล่าสุดแชมป์เดอะสตาร์ 5 สิงโต ก็เป็นลูกแม่ค้าส้มตํา เมืองขอนแก่นและกําลังก้าวต่อเพื่อไต่บันไดแห่งดาวตามรอยรุ่นพี่ๆ หรือเนื่องเพราะฐานคะแนนความนิยม จากบรรดาแฟนคลับคนรักดารานักร้อง ซึ่งเป็นคนรากหญ้า นิสัยไทยแท้ขี้สงสาร จึงมักจะหลงรักและเทใจ โอบอุ้มเกื้อหนุนดาวที่มาจากดิน มากกว่าการแหงนหน้าเล็งแลรอลุ้น ดาวที่ลอยระยิบอยู่บนฟ้า รอวันเปล่งประกายแสง

ขอบคุณเนื้อหาข่าวจาก